و الذین ینفقون اموالهم رئاء الناس و لا یومنون بالله و لا بالیوم الآخر...(38/ نساء)
تظاهر و ریا یک بلای بزرگ اجتماعی است. از نظر اسلام، ارزش هر عمل بستگی به انگیزه آن دارد و به تعبیر دیگر، اساس هر عمل را نیت تشکیل می دهد، آن هم نیت خالص.
اسلام پیش از هر چیز پرونده نیت را بررسی می کند چرا که این نیت است که به عمل شکل می دهد.
احادیث مربوطه:
پیامبر اکرم(ص): وای بر کسانی که دین را وسیله کسب دنیا می کنند و با زبان نرم خود در برابر مردم به لباس میش در می آیند، گفتارشان از عسل شیرین تر است و دلهایشان دل گرگ است.
امام صادق(ع): از ریاکاری بپرهیز، زیرا هر که برای غیر خدا کاری کند، خدا او را به همان کسی که برایش کار کرده است، واگذارد.
امام علی(ع): ریاکار را سه نشانه است: وقتی چشمش به مردم می افتد کوشا می شود، وقتی تنهاست سستی و تنبلی می ورزد و دوست دارد در هر کاری ستایش شود.
توسل و تأثیر آن از جانب قرآن:
و ما ارسلنا من رسول الا لیطاع باذن الله و لو انهم ظلموا انفسهم....(64/ نساء)
از این آیه، پاسخ کسانی که توسل به پیامبر و امامان را نوعی شرک می پندارند، روشن می شود، زیرا این آیه به صراحت می گوید: رفتن به سراغ پیامبر و شفیع قرار دادن او در درگاه خدا و وساطت و استغفار او برای گنهکاران مؤثر است و موجب پذیرش توبه و رحمت الهی خواهد شد. البته چنین شفاعتی نیازمند به وجود زمینه و شایستگی در خود خطاکاران نیز دارد.
احادیث مربوطه:
پیامبر اکرم (ص): کسیکه به شفاعت کردن من ایمان نداشته باشد، خداوند شفاعت مرا به او نرساند.
پیامبر اکرم(ص): شفیعی کارآمدتر از توبه نیست.
پیامبر اکرم(ص): شفاعت کنندگان 5 چیزند: قرآن، خویشاوند، امانت، پیامبر شما و اهل بیت پیامبرتان.
جان را چه کسی می گیرد؟
ان الذین توفهم المئلکه ظالمی انفسهم قالوا فیم کنتم ....(97/ نساء)
این آیه، قبض روح را به فرشتگان نسبت می دهد. در حالی که آیه 42 سوره زمر می فرماید: خداوند جان را هنگام مرگ می گیرد و نیز در آیه 11 سوره سجده می خوانیم: بگو فرشته مرگ که بر شما مأمور شده، جان شما را می گیرد.
مفسران در توضیح این آیات می گویند: فرشتگان، مأموران فرشته مرگ یعنی حضرت عزرائیل هستند و از او فرمان می برند و عزرائیل نیز از طرف خدا مأمور گرفتن جانهاست. پس نسبت دادن قبض روح به هر سه اینها درست است؛ مانند اینکه می توانید ساخت بنایی را هم به کارگرها، هم به مهندس ناظر و هم به مالک اصلی نسبت دهیم.
امکان بخشش همه گناهان جز شرک:
ان الله لا یغفر ان یشرک به و یغفر ما دون ذلک لمن یشاء... (116/ نساء)
این آیه افراد موحد و یکتاپرست را به لطف و رحمت خدا دلگرم می کند، زیرا در آن امکان بخشش هر گناهی غیر از شرک بیان شده است.
زیرا افراد بسیاری هستند که مرتکب گناهان بزرگی می شوند و برای همیشه از رحمت و آمرزش الهی مأیوس می گرند. همان سبب می گردد که در باقیمانده عمر خود، راه گناه و خطا را با همان شرارت بپیمایند؛ ولی امید به آمرزش و عفو خداوند وسیله مؤثری در بازداشتن آنها از گناه و طغیان است.
البته شامل افرادی می شود که شایستگی از خود نشان دهند.
احادیث مربوطه:
امام علی (ع): آمرزش خواهی، روزی را می افزاید.
پیامبر اکرم(ص): گاه قلبم را غباری می گیرد و من روزی هفتاد مرتبه از درگاه خدا آمرزش می طلبم.
امام رضا (ع): کسی که از گناهی استغفار کند و باز آن را انجام می دهد، مانند کسی است که پروردگارش را ریشخند کند.
عزت نزد خداست، نه دشمنان خدا:
الذین یتخذون الکفرین اولیاء من دون المؤمنین ایبتغون عندهم العزه فان العزه لله جمیعا(139/ نساء)
این آیه به مسلمانان هشدار می دهد که عزت خود را در همه شئون زندگی، در دوستی با دشمنان اسلام نجویند؛ بلکه تکیه گاه خود را ذات پاک خداوندی قرار دهند که سرچشمه همه عزت هاست.
احادیث مربوطه:
امام علی(ع): عزیز غیر خدایی، ذلیل است.
امام علی(ع): هر کس با مردم به انصاف رفتار کند، خداوند جز بر عزت او نیفزاید.
امام علی(ع): چشم نداشتن به دست مردم، موجب عزت دینی مؤمن است.
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند
